ابتلا به اوتیسم باعث ایجاد تفاوت‌هایی اساسی در کودک می‌شود. با شناختن علائم و نشانه‌های اولیه‌، و در واقع تشخیص اوتیسم در نوزادان می‌توانیم به رشد، شکوفایی و یادگیری کودک‌مان کمک موثری داشته باشیم.
ما در نورولند مطالبی را برای افزایش آگاهی شما از اوتیسم، علائم و نشانه‌های آن عنوان خواهیم کرد.

اوتیسم چیست؟

اوتیسم، خود را از طریق طیف وسیعی از علائم نشان می‌دهد. اختلال اوتیسم در نوزادی و اوایل کودکی بروز پیدا می‌کند و باعث تأخیر در بسیاری از زمینه‌های اساسی رشد مانند یادگیری، صحبت کردن، بازی و تعامل با دیگران می‌شود.

علائم و نشانه‌های اوتیسم نیز مانند اثرات آن متفاوت است. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم فقط دارای نقایص خفیفی هستند و برخی دیگر علائم بیشتری دارند. با این حال هر کودک در طیف اوتیسم، حداقل تا حدی در سه زمینه زیر دارای مشکلاتی است:

• برقراری ارتباط کلامی و غیر کلامی
• ارتباط با دیگر افراد و دنیای اطرافشان
• فکر کردن و رفتار انعطاف‌پذیر

بین پزشکان، والدین و متخصصان نظرات مختلفی وجود دارد که علت ابتلا به اوتیسم و ​​بهترین راه درمان آن چیست. با این حال، یک واقعیت وجود دارد که همه در مورد آن موافق هستند: مداخله زودهنگام و مستمر بسیار کمک کننده است. در مورد کودکان در معرض خطر و کودکانی که علائم اولیه را دارند، می‌توان به بهبود امیدوارتر بود. اما مهم نیست که سن کودک شما چقدر باشد، امید خود را از دست ندهید. درمان می‌تواند اثرات این اختلال را کاهش دهد و به فرزند شما در پیشرفت زندگی کمک کند.

داستان یک کودک

ملانیا یک کودک یک ساله‌ی سالم هست. اما والدینش نگران رشد و پیشرفتش هستند. چون اون خیلی از کارهایی رو که برادر بزرگترش در این سن انجام می‌داد رو انجام نمی‌ده. مثل بازی کردن، زیرچشمی نگاه کردن و تقلید از عبارات و حرکات دیگران. مادر و پدر ملانیا سعی می کنن اون رو با اسباب بازی‌، آهنگ و انواع بازی‌ها درگیر کننن. اما هر کاری می‌کنن ملانیا هیچ علاقه‌ای نشون نمی‌ده؛ چه برسه به اینکه بخواد بخنده. ملانیا خیلی به ندرت ارتباط چشمی برقرار می‌کنه. با اینکه شنواییش بررسی شده و طبیعی بوده ولی صداهایی که بقیه‌ی بچه‌های یک ساله از خودشون در میارن رو ندره و حتی وقتی پدر و مادرش صداش می‌کنن عکس‌العملی نشون نمی‌ده. ملانیا باید بلافاصله توسط یک متخصص رشد کودک بررسی بشه.

نشانه‌های اوتیسم در نوزادان

بعضی از والدین بسته به نوع علائم و شدت آن، می‌توانند نشانه‌هایی از اوتیسم را در 6-12 ماهگی تشخیص دهند. توجه کنید که آیا کودک به تحریکات اجتماعی و محیطی پیرامون خود واکنش نشان می‌دهد یا خیر. در سال اول زندگی، نوزادان شروع به نِق زدن می‌کنند و از حرکاتی مانند اشاره کردن استفاده می‌کنند. “دقت کنید که سر و صداهای کودک نباید تماما بی هدف باشد بلکه باید برخی از کارکردهای اجتماعی را نشان دهد. همچنین کودک باید بتواند با والدین خود ارتباط برقرار کند.” نوزادان مبتلا به اوتیسم گاهی اوقات از طریق صداها یا حرکات ارتباط برقرار نمی‌کنند و ممکن است به تحریکات اجتماعی پاسخی ندهند.

علائم بیماری اوتیسم در نوزادان زیر 3 ماه

• او با نگاهش اشیاء متحرک را دنبال نمی‌کند. اصولا به اجسامِ در حالِ سکون مثلِ پتو، نسبت به شی‌ای که در حال تکان خوردن است توجه بیشتری نشان می‌دهد.
• او به صداهای بلند پاسخ نمی‌دهد.
• او اشیاء را درک نمی‎کند و آن‌ها را نگه نمی‌دارد.
• او به دیگران لبخند نمی‌زند.
• او به چهره‌های جدید توجه و حساسیت نشان نمی‌دهد.
  

علائم بیماری اوتیسم در کودکان 3-7 ماه

• او سرش را نمی‌چرخاند تا ببیند صدایی که می‌شنود از کدام قسمت می‌آید.
• او محبتی به شما نشان نمی‌دهد.
• او نمی‌خندد و صداهای معنی‌دار از خود درنمی‌آورد.
• او برای رسیدن و گرفتن اشیا تلاش چندانی نمی‌کند.
• او سعی نمی‌کند با انجام حرکاتی خاص، جلب توجه کند.
• او هیچ علاقه‌ای به بازی‌ها نشان نمی‌دهد.

علائم بیماری اوتیسم در کودکان 7-12 ماه

• او چهار دست و پا نمی‌رود.
• او کلمات مستقلی ادا نمی‌کند.
• او از حرکاتی مانند چرخاندن یا تکان دادن سرِ خود استفاده نمی‌کند.
• او به اشیاء یا تصاویر اشاره نمی‌کند.
• او حتی وقتی که کسی مراقبش است، نمی‌تواند بایستد.

البته توجه به این نکته ضروری است که این معیارها اثبات قطعی اوتیسم نیستند. بلکه این‌ها فقط علائمی هستند که با دیدنشان بهتر است ارزیابی بیشتری از کودک انجام گیرد.

راه‌های درمان اوتیسم

در حال حاضر هیچ درمان استانداردی برای اختلال طیف اوتیسم (ASD) وجود ندارد. اما تشخیص و مداخله زودرس به کودک شما کمک می‌کند علائم اوتیسم خود را برطرف کند و حتی ممکن است آن‌ها را معکوس کند. با بزرگ‌تر شدن کودک، مداخله ممکن است شامل گفتار درمانی، کار درمانی، مشاوره‌ی سلامت روان و سایر متخصصان دیگر باشد.

روش‌های زیادی برای كمك به کم کردن علائم و به حداكثر رساندن توانایی‌های فرد وجود دارد. افرادی که ASD دارند در صورت دریافت روش‌های درمانی و مداخلات مناسب بهترین شانس را دارند که از تمام توانایی‌ها و مهارت‌های خود استفاده کنند.
مؤثرترین روش‌های درمانی و مداخلات اغلب برای هر فرد متفاوت است. با این حال اکثر مبتلایان به ASD به بهترین وجه به برنامه‌های کاملاً ساختار یافته و تخصصی پاسخ می‌دهند. در بعضی موارد، درمان می‌تواند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا در سطح تقریباً عادی عمل کنند. در نهایت باید این را در نظر داشته باشید که هدف نهایی “کنترل علائم و بهبود زندگی تا حد ممکن” است.

منابع:
اینستاگرام نورولند
سایت helpguide
سایت niched