نشانه‌ها، تشخیص و علائم بیش فعالی در کودک

اگرچه هیچ علائم بالینی خاصی برای تشخیص بیش فعالی در کودکان نوپا وجود ندارد، اما کودکان در سنین پیش دبستانی ممکن است برای اختلال کمبود توجه ارزیابی و درمان شوند.
در مقالات پیشین نورولند پیرامون بیش فعالی صحبت کردیم. در این مقاله در یک حالتِ تجمیع شده بیش فعالی در کودکان نوپا، علائم و درمان ها را بررسی خواهیم کرد.

علائم بیش فعالی در کودکان نوپا و پیش دبستانی چیست؟

پر تحرکی و تکانشگری که از علائم اصلی بیش فعالی هستند از نظر روند رشد در کودکان نوپا بسیار معمول و مناسب است. همین مساله سبب می‌شود که تشخیص بیش فعالی در این گروه سنی دشوار شود.
علائم زیر که مربوط به پر تحرکی، تکانشگری و بی‌توجهی (انواع بیش فعالی) می‌باشند باید حداقل شش ماه در کودک مشاهده شوند تا بتوان تشخیص درست و مطمئنی از بیش فعالی در کودک را داشت.

• مشکل در حفظ توجه حینِ انجام کار یا بازی.
• لرزیدن و ناتوانی در نشستن.
• اغلب هنگام صحبت کردن با او؛ گوش نمی‌دهد.
• در پاسخ دادن به جواب‌ها ضعیف عمل می‌کند و اغلب سوال یا درخواست را تا انتها گوش نمی‌دهد.
• عجول است و توانایی در صف یا نوبت ایستادن را ندارد.
• معمولاً دستورالعمل‌ها را رعایت نمی‌کند. (متوقف می‌شود یا تمرکز خود را از دست می‌دهد)
• در فعالیت های روزانه اغلب فراموش‌کار است.
• مدام در حال حرکت و جنب و جوش است.

این علائم برای تشخیص بیش فعالی در کودکان بالای 5 سال نیز صدق می کند. توجه داشته باشید که برای کودکان پیش دبستانی، این نکته که آیا کودک رفتاری متناسب با سن و سال خود دارد یا خیر بسیار مهم است.

[انواع بیش فعالی در کودکان]

برای تشخیص بیش فعالی در سنین پیش دبستانی می‌توان به دنبال این علائم در کودک نیز بود:

• اغلب با هم‌بازی‌های خود پرخاشگری می‌کند.
• تا 4 سالگی نمی‌تواند روی یک پا بپرد یا بایستد.
• بعد از درگیر شدن در یک فعالیت یا بازی برای چند لحظه، علاقه خود را از دست می‌دهد.
• به دلیل دویدن یا جابجایی‌های زیاد (به خصوص وقتی به او گفته می‌شود “نکن”) اغلب دست و پای خود را زخمی می‌کند.

توصیه می‌شود که مشاهده‌ی علائم زیر در کودک 4-5 ساله‌ی خود را جدی بگیرید و آن‌ها را جایی یادداشت کنید تا در صورت تکرار و زیاد شدن علائم، پیگیری لازم را انجام دهید:

رفتار و توصیه‌هایی که باید جدی گرفت:

• هرگونه اظهار نظر یا انتقادی از رفتار کودک در مهد کودک و مکان‌های دیگر.
• توانایی فرزندتان برای دنبال کردن یک تا چند مرحله از انجام کاری بدون حواس پرتی (مثلا وقتی به خانه می‌آید کفش های خود را کنار بگذارد، لباس خود را عوض کند و آن‌ها را آویزان کند)
• میزان ارتباط گرفتن کودک با فعالیت‌های گروهی.
• اینکه بخاطر رفتارهای عجیب فرزندتان؛ از بیرون بردن او یا حتی شرکت در مراسم‌های دوستانه و خانوادگی اجتناب کرده‎‌اید.

علائم و نشانه‌های بیش فعالی

اینکه کودک در بعضی مواقع توجه و رفتار درستی نداشته باشد طبیعی است. با این حال کودکان مبتلا به بیش فعالی یا ADHD صرفا کمبود توجه ندارند، بلکه علائم بیشتری در آن‌ها وجود دارد که شدت آن متفاوت است و می‌تواند در مدرسه، خانه و یا در ارتباط با دوستان مشکل ایجاد کند.

کدام یک از این کودکان ممکن است ADHD داشته باشند؟
الف. کودکی که بدون توقف صحبت می‌کند و نمی‌تواند لحظه‌ای آرام بنشیند.
ب. کودکی که خیلی آرام پشت میز خود می‌نشیند، به جایی خیره می‌شود و رویابافی می‌کند.
ج. هر دو.

پاسخ صحیح گزینه‌ی ج است

کودک مبتلا به ADHD معمولا این نشانه‌ها را دارد:

• توجه و تمرکز خوبی ندارد.
• زیادی خیال‌پردازی می‌کند.
• فراموش‌کار است و گاهی وسایلش را گم می‌کند.
• جست و خیز زیادی دارد و بی‌قرار است.
• زیاد حرف می‌زند.
• گاهی منزوی است و در دنیای خود غرق می‌شود.
• صبر و تحمل بسیار کمی دارد و بنابراین نمی‌تواند نوبت را رعایت کند.
• لجباز است، ثبات اخلاقی ندارد و اصولا واکنش‌های عاطفی اغراق‌آمیزی دارد.
• در همراهی و برقراری ارتباط با دیگران مشکل دارد.
• اصولا کارهایش را ناتمام می‌گذارد و مدام از این شاخه به آن شاخه می‌پرد.
• در سازماندهی کارها و اولویت‌بندی برنامه‌هایش مشکل دارد.

علائم بیش فعالی با افزایش سن کودک

هرچه کودکان مبتلا به ADHD بزرگ‌تر می‌شوند، میزان خود کنترلی‌ای که سایر کودکان هم سن و سال‌شان دارند را ندارند. این نکته می‌تواند باعث شود کودکان و نوجوانان بیش فعال در مقایسه با همسالان خود نابالغ به نظر برسند.

برخی از کارهای روزانه‌ای که ممکن است نوجوانان بیش فعال در انجام آن دچار مشکل باشند عبارتند از:

• تمرکز روی کارهای مدرسه و انجام تکالیف درسی
• سازش و برقراری ارتباط با همسالان
• حفظ و رعایت بهداشت شخصی
• مدیریت زمان
• کمک کردن به کارهای خانه

کودک بیش فعال به طور مرتب و در سنین متفاوت علائم خود را بروز می‌دهد. این رفتار بر موفقیت آن‌ها در مدرسه و سایر فعالیت‌ها تأثیر می‌گذارد و منجر به تعامل منفی با همسالان می‌شود.

علائم انواع بیش فعالی در کودک

در زیر شایع‌ترین علائم بیش فعالی ذکر شده است. با این حال هر کودکی ممکن است علایم متفاوتی را تجربه کند. 3 دسته علائم بیش فعالی شامل موارد زیر است:

علائم بیش فعالی از نوع بی توجهی و پریشانی

فرد مبتلا به این نوع بیش فعالی باید حداقل شش مورد از علائم زیر و تعداد بسیار کمی از علائم نوع پر تحرکی و تکانشی را داشته باشد:

• طول توجه کوتاه (مشکل در حفظ توجه)
• مشکل در گوش دادن به دیگران
• عدم توجه به جزییات
• پریشانی
• فراموشی
• ضعف در پیروی و درک دستورالعمل‌ها
• ضعف در مهارت‌های مربوط به برنامه‌ریزی و سازماندهی (در مقایسه با هم سن و سال‌های خود)
• ضعف در مهارت‌های مربوط به تحصیل (در مقایسه با هم سن و سال‌های خود)

علائم بیش فعالی از نوع پر تحرکی و تکانشگری

برای داشتن این نوع از بیش فعالی، فرد باید حداقل شش مورد از علائم زیر و تعداد بسیار کمی از علائم نوع بی توجهی را داشته باشد:

• آرام و قرار ندارد و اغلب صحبت و اعمال دیگران را قطع می‌کند.
• صبر و تحمل کمی دارد و ایستادن در صف و در انتظار بودن برایش دشوار است.
• ترجیح می‌دهد به جای انتظار کشیدن تا تمام شدن پرسش، پاسخ را ناقص بگوید.
• اغلب کارها را بدون فکر کردن انجام می‌دهد و از همین رو اشتباه و کارهای خطرناکش را مرتبا تکرار می‌کند.
• با نشستن و ماندن در یک جای ثابت مشکل دارد و اصولا در مکانی که نشسته است، آرام نمی‌گیرد.
• بیش از اندازه صحبت می‌کند.
• درگیری در فعالیت‌های کم جنب و جوش و آرام را دوست ندارد.
• لوازمش را گم می‌کند.
• مدام از این شاخه به ان شاخه می‌رود و نمی‌تواند بر روی یک کار تمرکز کند.

علائم بیش فعالی از نوع ترکیبی

در این حالت؛ عموما کودک مجموعه‌ای از علائم دو دسته‌ی فوق را در خود دارد.

ذکر این نکته ضروری است که هر یک از این علائم می‌تواند در کودکان و نوجوانان سالم نیز مشاهده شود و بنابراین مشاهده‌ی این علائم در کودک نمی‌تواند الزاما به معنای وجود اختلال بیش فعالی در فرد باشد. میزان و شدت این علائم است که اختلال را در فرد تایید یا رد می‌کند. در هر صورت خوب است به هنگام مشاهده‌ی علائم فوق به پزشک مربوطه مراجعه کنیم.

مشکلات در تشخیص بیش فعالی در کودکان نوپا و پیش دبستانی

با سؤال از معلمان و سایر افراد اطراف کودک در مورد رفتار او در محیط‌های مختلف مثل خانه و مدرسه، تشخیص بیش فعالی در کودکان می‌‌تواند انجام شود. با این حال به دلایل مختلفی چالش‌هایی در شناسایی علائم بیش فعالی در کودکان پیش دبستانی وجود دارد. برخی از این دلایل عبارتند از:

• به این دلیل که تمرکز اغلب مهدکودک‎‌ها و مراکز اموزشی به برنامه‌های آموزشی و تحصیلی کودکان است؛ ناظر اختصاصی برای بررسی همه‌جانبه‌ی رفتار کودک وجود نخواهند داشت.
• کارکنان مهد کودک‌ها ممکن است در مقایسه با معلمان مدارس ابتدایی نسبت به علائم بیش فعالی آگاهی کمتری داشته باشند.
• برخی از علائم شبیه به ADHD ممکن است نشانگر سایر شرایط باشد. بعنوان مثال عدم توانایی کودک در پیروی از دستورالعمل‌ها ممکن است به دلیل مشکل شنوایی یا ناتوانی در یادگیری باشد. مشکلات رفتاری در کودکان نیز می‌تواند پس از تجربه استرس زا، مانند جدایی والدین یا بیماری دیگری بروز کند.

کودکان به خصوص در سنین بسیار کم، به دلیل اینکه دنبال کشف موضوعات جدیدی هستند، بسیار کنجکاو و بازیگوش هستند. تربیت کودکان بیش فعال باید به نحوی انجام شود که این کودکان از لحاظ روحی صدمه نبینند و در عین حال با فعالیت بیش از حد خود شما و دیگر اعضای خانواده را عاصی نکنند.

توجه داشته باشید که هر بچه‌ای که زیاد شیطنت می‌کند و به قول معروف از دیوار راست بالا می‌رود، بیش فعال نیست. برای اینکه مطمئن شوید کودک شما بیش فعال است یا خیر؛ باید علائم را بررسی کنید و در نهایت به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دهد.

ما قبلا هم در نورولند مقالاتی را با عنوان‌ بیش فعالی منتشر کردیم که مطالعه‌ی آن‌ها می‌تواند به شما کمک کند که به درک درستی از بیش فعالی برسید؛ و اگر فرزند شما بیش فعال بود، این مطلب را ادامه دهید تا متوجه شوید چگونه باید تربیت کودکان بیش فعال خود را انجام دهید.

چرا بچه من بیش فعال است؟

کلمه بیش فعال یک عبارت نادرست است برای توصیف هر بچه‌ای که به طور خاص فعالیت بیش از اندازه دارد. ما از آن برای توصیف انواع رفتارها استفاده می‌کنیم، و معمولا این توصیف باعث می‌شود که به خوبی آن‌ها را درک نکنیم. به همین خاطر خیلی راحت به فرزندان خود لقب بیش فعال را ندهید. بیش فعال کودکی نیست که جنب و جوش زیادی دارد و در حال بازیگوشی است. بیش فعالی یعنی که کودک شما یک لحظه هم آرام و قرار ندارد و حتی نمی‌تواند بنشیند.

عوامل مختلفی وجود دارند که می‌تواند باعث شود کودک شما، بیش فعال شود. چند مورد از این عوامل عبارتند از:

ژنتیک:

اگر والدین کودک، بیش از اندازه فعال باشند، بیش فعالی در آن‌ها خیلی دور از انتظار نیست و احتمال دارد از پدر و مادر به ارث برده باشد. تعداد زیادی از کودکان به همین دلیل دچار بیش فعالی می‌شوند.

رژیم غذایی:

رژیم غذایی می‌تواند در صورتی نقش داشته باشد که رژیم غذایی با کربوهیدرات بالا باشد یا حساسیت‌های غذایی در آن دخیل شده باشد.

محیط‌زیست:

اگر کودک شما دائما در فضای بسته و بهم ریخته باشد، ممکن است به بیش فعالی دچار شود، زیرا نمی‌تواند انرژی خود را به درستی تخلیه کند. فصل زمستان ممکن است منجر به افزایش بیش‌فعالی به خاطر بازی کمتر در فضای آزاد شود.

پردازش حسی:

اینکه چگونه یک کودک در احساسات خود از محیط پیرامون استفاده می‌کند، کاملا منحصر به فرد است و کودکانی که بیش از اندازه فعال هستند ممکن است بیش از حد این احساسات را به خاطر نحوه عملکرد مغزشان طلب کنند.

در بیشتر کودکان بیش فعال، ترکیبی از این دلایل به احتمال زیاد وجود دارند. این عوامل می‌توانند از روز تا هفته و ماه دیگر متفاوت باشد.

چرا کودک بیش فعال آرام و قرار ندارد؟

در حالی که هر یک از دلایل بالا می‌تواند منجر به بیش‌فعالی کودک شود، یک مخرج مشترک وجود دارد که اغلب در ریشه یک کودک بی‌قرار و یا کودک نوپا وجود دارد و کاملا هم حسی است. کودک بیش فعال مدام دوست دارد بازی کند و از بازی کردن خسته نمی‌شود. بعد از اینکه یک روز کامل بازی کرد بازهم سر میز شام نمی‌تواند چند لحظه بنشیند و مدام جا به جا می‌شود.

در واقع مغز به دنبال احساسات بیشتر است و تا زمانی که آن را دریافت نکند راضی نخواهد بود. به همین دلیل است که زمانی که از آن‌ها می‌خواهید که بنشینند، درخواست شما را رد می‌کنند. درک چنین موضوعی برای بچه‌های بیش فعال سخت است و این اتفاق را نباید به معنای دیگری مثل حرف گوش نکردن یا لجبازی تعبیر کنیم.

اما جای نگرانی نیست. چرا که می‌توان با ترفندهایی که در ادامه مطلب گفته می‌شود، تربیت کودکان بیش فعال را به بهترین نحو انجام داد.

تربیت کودکان بیش فعال چطور انجام می‌شود؟

برای تربیت کودکان بیش فعال سه راه‌حل وجود دارد که به خوبی جواب خود را پس دادند و با خیال راحت می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. بیاید نگاهی به این روش‌ها بیاندازیم:

1. فعالیت‌های خود را با ریتم و ساختار پیشنهاد دهید

به شدت برای کودکان فعال و پر انرژی مهم است که برای تمام این انرژی خروجی داشته باشند. سعی کنید با ریتم و ساختار مشخص و منظم انرژی او را تخلیه کنید. ریتم دادن به فعالیت‌ها باعث می‌شود که ذهن او ساختار فعالیت‌های خود را طبق آن تنظیم کند. مثلا فرض کنید که یک آهنگ پرانرژی در حال پخش است. آیا می‌توانید سرجای خود بایستید و تکان نخورید؟ احتمالا پاسخ این سوال منفی است. ریتم دادن باعث می‌شود ذهن کودک او را به فعالیت وادار کند و او بدن خود را حرکت دهد.

بعد از اینکه آهنگ تمام شد، چون اون انرژی دیگر منتقل نمی‌شود، ذهن کودک آرام می‌گیرد و دیگر نیازی به فعالیت کردن نمی‌بیند تا زمانی که دوباره آن موزیک پخش شود. اینها تجربیات مشترک هستند و زمانی که ما یک آهنگ موزون و تکراری را اجرا می‌کنیم که مانند پرش، رژه رفتن یا دویدن، می‌تواند به سرعت بچه‌ها را آرام کند.

حالا نوبت آن است که ایده‌ها را از ساختار و ریتم به دست بگیرید و آن را به فعالیت‌های زیر اعمال کنید:

حرکات کششی و ورزش کردن

نیازی نیست این ریتم‌ها حتما روی ورزش خاص و پیچیده‌ای انجام شوند تا تاثیرگذار باشند، با انجام ساده‌ترین حرکات ورزشی مثل تمرینات کششی هم می‌توانید این اتفاق را رقم بزنید.

پیاده‌روی و دویدن

پیاده‌روی و دویدن هم به خوبی انرژی بدن را تخلیه می‌کند و می‌تواند باعث شود که تربیت کودکان بیش فعال به صورت بهتری انجام گیرد.

2. زمان آزاد برای فعالیت

گاهی اوقات بهترین راه برای هدایت، یک دوره زمانی است که در آن زمان و فضا برای دویدن وحشیانه و انجام هر کاری که دوست دارند را داشته باشند. اگر این کار خارج از منزل باشد، ممکن است برای کودک خطرناک باشد اما در داخل خانه، چنین اتفاقی نمی‌افتد و خیالتان از این بابت راحت است. قوانینی را با کودک خود بگذارید که رفتارهای درستی داشته باشد و در این راه ترفندهای مختلفی را امتحان کنید تا به نتیجه مطلوب برسید.

انجام فعالیت‌هایی مثل رقصیدن، دویدن به سمت خانه، بپر بپر روی تخت، عبور از موانع در خانه و چیزهایی از این دست، می‌توانند ایده‌های خوبی برای این مورد باشد.

3. آرام باشید و خونسردی خود را حفظ کنید

این معمولا آخرین استراتژی است که برای یک کودک بیش فعال به خصوص قبل از خوابیدن و یا در طول فعالیت‌هایی که در روز می‌کند، باید انجام شود. همیشه لازم نیست این کار را همیشه انجام دهید و بستگی به کودک و روز آن دارد. به صورت کلی کودکان بیش فعال می‌توانند زمان بسیار سختی را با استفاده از برخی فعالیت‌های آرامش‌بخش داشته باشند، اما فعالیت‌هایی مانند این‌ها می‌توانند تفاوت بزرگی ایجاد کنند:

نوسان، ننو یا صندلی گهواره‌ای

گهواره در حال نوسان، نه به شکلی که خیلی تند تکان داده شود، یک فعالیت عالی است و می‌تواند در نوع خودش مفید باشد، اما اگر شما به سمت خواب بروید، ممکن است این اتفاق نیفتد. این تغییر ظریف را دست‌کم نگیرید. گاهی، فقط چراغ‌های خواب می‌توانند به آرام کردن یک کودک کمک کنند.

اتاق مرتب و سازمان‌یافته

یک فضای سازمان‌یافته با اسباب‌بازی‌ها و آیتم‌های دور افتاده هم می‌تواند تاثیر بزرگی داشته باشد.

موسیقی

به موسیقی ملایم و آرام فکر کنید. موسیقی تاثیر مستقیمی روی مغز کودک می‌گذارد و اگر مفید باشد، می‌تواند به سادگی او را به آرامش برساند.

5 راه آسان برای کنترل بیش فعالی کودکان

1. انرژی کودک را در جای مناسبی تخلیه کنید

فعالیت یا وسیله‌ای پیدا کنید تا انرژی آن‌ها را تخلیه کنید و ذهن آن‌ها را آرام کند. کودکان باید زیاد بدوند و بازی کنند. بنابراین در فعالیت‌ و کلاس‌هایی سرمایه گذاری کنید که به آن‌ها کمک کند انرژی و فعالیت بدنی لازم خود را صرف کنند و ذهن خود را تسکین دهند.

همچنین می‌توانید جعبه‌های مختلف بازی کودک را در اختیارشان قرار دهید تا به آن‌ها کمک کند بر روی فعالیت‌های مبتنی بر بازی تمرکز کنند. این امر به تقویت مهارت حافظه و تمرکز آن‌ها نیز کمک می‌کند.

2. با کودک خود به روشی ساده صحبت کنید

توجه کامل خود را به آن‌ها معطوف کنید. به نگرانی‌ها، علایق و دلهره‌های آن‌ها گوش دهید. همچنین کودکتان را وادار کنید تا لیست کارهایی که باید انجام دهند را تهیه کنند و دستورالعمل‌های داده شده را اجرا کنند.

3. به کودکتان کمک کنید تا با احساسات خود کنار بیاید

کودکان مبتلا به بیش فعالی به سختی می‌توانند عصبانیت، غم و نگرانی را تحمل کنند. به آن‌ها کمک کنید تا با احساسات خود کنار بیایند. سعی کنید به آن‌ها بگویید چه چیزی خوب و چه چیزی بد است.

4. سعی کنید کودکتان را آرام کنید

حواس پرتی را به حداقل برسانید. سعی کنید کودک را به نقطه‌ی امن آرامش برسانید. صبور باشید. یک نفس عمیق بکشید و به خود یاداوری کنید که مصمم هستید او را آرام کنید و از سطح بالای انرژی او استفاده کنید.

5. رفتار درمانی کنید

به کودکتان برای خوش اخلاقی‌اش پاداش دهید. سعی کنید خودتان به روال روزانه خود پایبند باشید. کودکتان را به برقراری نظم تشویق کنید و به او بگویید که از او چه انتظاری دارید. بهترین راه برای مقابله با یک کودک بیش فعال این است که ذهن و بدن او را درگیر کنید و انرژی او را به شیوه‌ی درستی تخلیه کنید.

7 بازی و فعالیت برای مشغولیت و ایجاد انگیزه در کودکان بیش فعال

1. ورزش‌های رزمی- برای تخلیه انرژی

وقتی کودکان ورزش‌هایی رزمی مثل کاراته را یاد می‌گیرند، حالت‌های بدنی مختلفی را انجام می‌دهند که به تخلیه انرژی آن‌ها کمک می‌کند. همچنین به آن‌ها در تمرکز و آرامش ذهن کمک می‌کند.

همچنین ایجاد اعتماد به نفس، تقویت تمرکز و ایجاد هماهنگی بیشتر تنها برخی از مزایای ورزش‌های رزمی برای کودکان بیش فعال است.

2. ورزش در فضای باز- برای داشتن فعالیت مداوم

ورزش در فضای باز مانند فوتبال، بسکتبال، والیبال، بیس بال و بدمینتون بازی‌هایی عالی برای کودکان بیش فعال است. زیرا کودک در این بازی‌ها هیچ وقت در یک حالت ایستاده نیست.

در این فعالیت‌ها کودک دائماً در حال حرکت و استفاده از گروه‌های بزرگ عضلانی خواهد بود که آن‌ها را متمرکز نگه می‌دارد. آن‌ها همچنین می‌توانند به واسطه‌ی این بازی‌ها با روحیه تیمی، ورزشکاری و رقابت آشنا شوند.

با این حال اگر نمی‌توانید کودکتان را برای ورزش در فضای باز قرار دهید، می‌توانید آن‌ها را وادار به دویدن کنید.

⇐مقاله نورولند در زمینه بازی درمانی بیش فعالی را از دست نده!⇒

3. موسیقی- برای آرام کردن ذهن

موسیقی یک راه عالی برای کسب ارامش بعد از ساعات مدرسه است. موسیقی همزمان دو نیمکره‌ی مغز را تمرین می‌دهد. بنابراین باعث آرامش مغز می‌شود، که این به نوبه خود باعث می‌شود کودک اطلاعات را بهتر ذخیره کنند.

4. شنا- برای نظم و انضباط شخصی

یکی دیگر از فعالیت‌های موثر برای کودکان بیش فعال شنا است. زیرا حرکت مداوم، انضباط شخصی و کالری سوزی را به همراه دارد.

5. اجرای نمایش و تئاتر- برای بروز خلاقیت

تئاتر یک فعالیت خلاقانه برای درگیر کردن کودکان بیش فعال است. این امر به تمرین، هماهنگی، حافظه تیز، اعتماد به نفس و مهارت افراد نیاز دارد. همچنین به بچه ها کمک می کند تا چالش‌های شخصی خود را بپذیرند و مهارت‌ سخنرانی در جمع را تقویت کنند.

6. طبیعت‌گردی- برای تسکین بدن

طبیعت روش‌های خاص خود را برای تسکین کودک بیش فعال دارد. به ما اعتماد کنید! کودکان طبیعت را دوست دارند.

پیاده روی، صخره نوردی، قایقرانی و … گزینه‌های بسیار خوبی برای تخلیه درست انرژی زیاد کودکتان است.

7. بازی‌های فکری- برای تقویت مغز

بازی‌هایی مانند شطرنج، جفت‌ کارت‌های تطبیقی ​​و… تمرینات عالی برای مغز هستند. این گزینه‌ها برای کودکان بیش فعال بسیار عالی است زیرا به ان‌ها کمک می‌کند در یک مکان بنشینند و تمرکز کنند.

این نوع بازی‌ها برای کودکانی که برای مدت کوتاهی توجه و انرژی بالایی دارند ایده آل است. زیرا به آن‌ها کمک می کند اعتماد به نفس خود را تقویت کنند. برای اینکه بازی‌های متنوع و مفیدی را یاد بگیرید، به اینستاگرام نورولند مراجعه کنید.

جمع‌بندی

داشتن یک کودک بیش فعال می‌تواند خسته‌کننده باشد، اما امید را از دست ندهید، این سه راه‌حل، چه به طور مستقل استفاده می‌شوند و یا با هم می‌توانند تاثیر زیادی بر زندگی کودک شما داشته باشند. با این حال، یک اخطار دیگر، این روش‌ها را خیلی زود رها نکنید. بسیار مهم است که تمام این استراتژی‌ها را چندین بار امتحان کنید. این کار شما و فرزندتان کمی زمان می‌برد تا بفهمید چه اتفاقی کار می‌کند و چه اتفاقی نمی‌تواند به شما کمک کند.

در این مطلب سعی کردیم تا شما را با نحوه تربیت کودکان بیش فعال بیشتر آشنا کنیم، امیدواریم که از این مقاله استفاده کرده باشید و خوشحال می‌شویم اگر مورد دیگری برای تربیت کودکان بیش فعال بلدید را با ما به اشتراک بگذارید.

منابع:
وبسایت additudemag
مقاله Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder